RADOŚĆ

RADOŚĆ

61.

Wiele ludzi uważa za radość: wyjście do sklepu na zakupy po kolejną parę butów lub jakiś ciuszek do ubrania. Jeszcze inni myślą, że dużą radością jest ukończenie szkoły, zdanie matury lub obrona pracy magisterskiej.

W niektórych rodzinach radością jest zasiąść przy suto zastawionym stole ze swoją ziemską rodziną i poopowiadanie o różnych nie istotnych sprawach.

Pewna grupa ludzi z radością leniuchuje i poddają się bezczynności.

Na pewno wiele by można wymieniać różnych sytuacji uważanych za radość.

Jest grupa ludzi uważających za coś radosnego, nabycie nowego samochodu lub innej rzeczy gęstomaterialnej.

Wszystkie wymienione przykłady wiążą się z gęstą materią, ale nie chodzi mi o taką radość.

Jest prawdziwa radość, która wiąże się z przeżywaniem duchowym.

Bardzo dużą radością można się cieszyć przebywając na łonie natury i podziwiać jaki piękny w darze otrzymaliśmy świat, który nas otacza. Nie musimy nigdzie daleko jechać, a wystarczy przejść się po leśnych drogach i poobserwować jak jest wszystko w harmonii i współbrzmi z wolą BOŻĄ.

Mamy okazję zaobserwować doskonałość Pana Naszego właśnie w przyrodzie.

Nie ma tam rzeczy i istot przypadkowych.

Spacerując doskonale wypoczywamy, a jeżeli zdecydujemy się czytać Słowo Pana to mamy możliwość przeżywania Go w bezpośredniej bliskości Stworzenia.

Obojętnie w jaki zakątek kraju byśmy pojechali, to znajdziemy takie przepiękne miejsca.

To ludzkie twory swą małostkowością chcą poprawiać co nam dał doskonałego Stworzyciel.

Powinniśmy się radować, że możemy korzystać z tego doskonałego świata, a nie niszczyć go.

Ludzkie twory mają tylko wymagania, a zapominają o dziękczynnej modlitwie do Stwórcy, za to co posiadają i z jakich łask korzystają.

Ludzie stali się bardzo konsumpcyjni i zapomnieli o tym, że wszystko co posiadają zawdzięczają PANU Naszemu.

Prawdziwym szczęściem jest móc służyć w każdym momencie Panu Naszemu Najjaśniejszemu i to powinien sobie uświadomić każdy ludzki duch przebywający tu na Ziemi i codziennie dziękować Stworzycielowi za tak hojne dary.